จึงขอตัวไปนอนเล่นบนเตียงพับประจำตัว ทิ้งให้ทั้งสองกินกันต่อขณะจ้วงส้มตำเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย อาการคันยุบยิบตรงแผ่นหลังก็เริ่มหนักหน่วงขึ้นเหตุจากความเผ็ดร้อนของส้มตำ เหงื่อเม็ดเล็กๆ กระตุ้นอาการคัน แต่เพราะยังเมามันกับส้มตำ จึงเอียงตัวถูไถแผ่นหลังกับต้นแขนกำยำอย่างลืมตัว และยิ่งถูก็ยิ่งมัน มือก็ตักส้มตำเข้าปาก อีกมือถือน่องไก่

“แล้วไปกินกับใคร คุณดาเหรอ” “ไปกินกับลูกค้า แต่พูดก็พูดเถอะนะ อาหารคนรวยนี่ทั้งแพง ไม่อร่อย แล้วก็ไม่อิ่มท้องเลย รู้มั้ย ท้องฉันร้องจ๊อกๆ ตั้งแต่ช่วงบ่ายแล้ว” หนุ่มน้อยพยักหน้ารับรู้ สติ๊กเกอร์แต่งรถลายการ์ตูนทว่าก็แปลกใจอยู่ในที ปกติหล่อนไม่เคยออกไปกินอาหารกับลูกค้า

“มีโภชนาจานบันทึกอะไรระวางเกศบังคับบัญชามาควรปากเธอโดยเฉพาะมั่งครับผม” ช่องเอ็ดก้องกานต์ถามคำถามรุ่ง “ส้มตำไก่ปิ้งคะ” เนื่องด้วยกระแสความณช่างคิดปรากฏด้วยกันรายการอาหารปลิดโพล้เพล้ตรงนี้ แล้วจึงเป๋อกล่าวตอบหมวดเคลิ้ม มองคีรีประพฤติเค้าหน้าแปลกๆ ผ่านพ้นเร่งรีบแก้ไข “ลิ้นสั่นจากประเดี๋ยวจ้ะ หมายความว่าจะแจ้งให้ทราบติเตียนถูกต้องสเต๊กพร้อมด้วยกุ้งภูติ ท้น.มันสมองมันสมองหมายถึงกุ้งลอบสเตอร์น่ะคะ”